سوداگران زمین در حاشیه توریستی تهران
روستاهای اطراف تهران مقصد سفرهای یک روزه هستند که این رفت و آمدها بیشتر از آن که اوضاع خدمات در این روستاها را بهتر کند، به سوداگران زمین انگیزه داده است.
به گزارش مرکز املاک به نقل از ایسنا، واریش و وردیج، کن و سولقان، برغان، کردان، کندر، طالقان، افجه، فشم، آهار و شکرآب و ولایت رود (دیزین) برخی از تفرجگاه های یک روزه در اطراف شهر تهران هستند که در انتها هر هفته، حتی با وجود کرونا، جاده های منتهی به آنها از ازدحام خودرو، با ترافیک سنگین مواجه می شود. جمعیتی که به این روستاها رجوع می کند گاه به حدی زیاد است که روستایی هایِ نگران از انتقال بیشتر ویروس کرونا، راه های دسترسی را با زنجیر، خاکریز و استقرار نیسان وانت مسدود می کنند.
اما برآیند این سفرهای یک روزه تا کنون چه بوده است؟ در هیچ یک از این مناطق روستایی زیرساختی برای گردشگران آماده نیست، نهایت یک سرویس بهداشتی حدودا آلوده یا نیمه تعطیل ساخته شده است. فضایی برای پارکینگ خودرو درنظر گرفته نشده و از تابلو راهنما که اطلاعات مسیرهای پیاده روی و یا آثار تاریخی و گردشگری آن منطقه روستایی را در اختیار بگذارد، خبری نیست. مدیریت گردشگری و آموزش روستایی ها هم عنصری تعریف نشده است. از طرفی، گردشگران و یا مسافرانی که به این مناطق پا می گذارند، چندان به به رعایت آداب روستانشین ها مقید نیستند و گشاده دستی عجیبی در جا گذاشتن زباله های شان دارند.
جز این ها، بلاهای دیگری بر سر این روستاها نازل شده که تکه پاره شدن اراضی، کوه خواری، تصرف حریم رودخانه و مراتع، ویلاسازی های انبوه بدون توجه به بافت روستا، تخلیه نخاله های ساختمانی و فاضلاب در رودخانه ها، حذف باغ ها و به تصرف درآوردن آب چشمه ها، حذف کشاورزی، دامداری و زندگی روستایی، همراه با سوداگری برای افزایش قیمت زمینهای روستایی، فقط گوشه ای از آن است که عمر روستاهای تفرجگاهی حاشیه تهران را کوتاه کرده. حجم تغییر در روستاها به حدی است که حالا بیشتر آنها شبیه شهرک هایی شده اند که قیمت زمین و خانه های شان با مناطق شمالی تهران برابری می کند.
برخی از این روستاها بیشتر از یک دهه است که در لیست روستاها و مناطق نمونه گردشگری قرار گرفته اند، اما تنها تغییری که این مدت داشته اند، شهرک سازی و ویلاسازی در درون شان بوده است، بی آن که نسبتی را با گردشگری حفظ نموده باشند و رفتار میزبان و میهمان آموزش داده و یا مدیریت شده باشد. به نظر می آید متولی روستاهای هدف گردشگری، یعنی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که باید آنها را غربالگری و مدیریت کند، این روستاها را به حال خود رها کرده و به ثبت آنها روی کاغذ بسنده کرده است.
روستای رندان در راه سولقان
منبع: مركز املاك
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب