شهید زنده انقلاب
مركز املاك: بیرجند - حجت الاسلام و المسلمین اسماعیل فردوسی پور هفتم تیر 1360 در انفجار دفتر مركزی حزب جمهوری اسلامی به دست منافقان مجروح شد و شهید زنده انقلاب لقب گرفت.
به گزارش مركز املاك به نقل از ایرنا شیخ اسماعیل فردوسی پور یار دیرین امام خمینی (ره) در دوران مبارزه و تبعید ایشان در رژیم ستمشاهی، عزیمت امام از ایران به نجف و پاریس و در دوران بازگشت به ایران بود.
كتاب «همگام با خورشید از ایران تا ایران» مجموعه خاطرات حجت الاسلام فردوسی پور از زمان عزیمت وی به نجف و همراهی خالصانه او با امام راحل تا پیروزی انقلاب است كه بعد از كسب اجازه از محضر مرحوم حاج احمد آقا خمینی به قلم وی نگارش شد و در 533 صفحه توسط مجتمع فرهنگی، اجتماعی امام خمینی (ره) فردوس در بهمن ماه 72 منتشر گردید و در اختیار پژوهشگران تاریخ انقلاب اسلامی قرار گرفت.
یار امام و انقلاب دوم شهریور ماه 1317 هجری شمسی در خانواده ای مذهبی و متوسط در یكی از محله های شهرستان فردوس به نام «سردشت» متولد شد، او پنج ساله بود كه پدرش دارفانی را وداع گفت.
فردوسی پور در بخشی از خاطراتش آورده: مادرم با همه مشكلات موجود آن زمان كه همراه با قحطی و خشكسالی شدید بود، دامن همت به كمر زد و با فداكاری، ایثار و كار و كوشش و قالیبافی به تربیت فرزندان خویش پرداخت و بدون اینكه از كسی كمك بگیرد، با شهامت و شجاعت سختی ها را تحمل كرد و با عزت و افتخار زندگی را اداره می كرد. تحصیلات ابتدایی ام را در زادگاهم به آخر رسانیدم و در تابستان 1330 بعد از تعطیلی از دبستان برای كمك به زندگی به شاگردی مغازه ای رفتم و مشغول كار شدم. نمازم را دوست داشتم به جماعت بخوانم و همیشه به مسجدی می رفتم كه مرحوم آیت الله شیخ مجتبی قزوینی امام جماعت بود، گاهی هم مكبر می شدم. مرحوم آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی، اقامه جماعت می كردند، اولین روزی كه برای تكبیر گفتن مقابل ایشان قرار گرفتم با نگاهی خاص مرا مجذوب خویش كرد بطوری كه همیشه حدیث نفس داشتم كه خوبست انسان یا روحانی باشد مانند شیخ مجتبی قزوینی یا خدمتگزار روحانی. شبی در جلسه حفظ حدیث گفته های آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی را یادداشت می كردم فرمودند: چه می نویسی؟ گفتم: حدیث را كه گفتید نوشتم. اظهار داشت: بخوان... خواندم. فرمود: حدیث دیشب را بخوان... خواندم. فرمود: اسمت چیست؟ گفتم: اسماعیل، فرمود: حاضری طلبه شوی؟ گفتم: بلی، فرمود: چه كسی را داری؟ گفتم: مادر، فرمود: راضی است؟ از مادرت بپرس اگر راضی شد بیا و در مدرسه علمیه مشغول تحصیل شو. قضیه را با مادر در بین گذاشتم اول رضایت نداد، آن شب قهر كردم و شام نخوردم و خوابیدم. بامداد مادرم گفت دیشب حضرت زهرا (س) را در خواب دیدم كه قبایی بلند آورده اند و می فرمایند این لباس اسماعیل است بده بپوشد. او چنین لباسی ندارد... بامداد مادرم با كمال رضایت فرمودند برو به مدرسه. قریب یك سال و نیم بدین منوال گذشت تا اینكه با اجازه مادرم در محضر استاد شیخ مجتبی قزوینی و همینطور سفارش ایشان در سال 1332 هجری شمسی به مشهد مقدس هجرت كردم. مقدمات را در حوزه علمیه فردوس و مشهد فرا گرفتم و كم كم وارد مدرسه نواب شدم و از محضر اساتید استفاده كردم. در مدرسه نواب در محضر حجت الاسلام سیداحمد مدرس یزدی تلمذ كردم.
مرحوم فردوسی پور بعد از اتمام دوره سطح به مدت هشت سال موفق به شركت در درس خارج فقه و اصول آیت الله شیخ حسین وحید خراسانی شد. از آن پس برای تبلیغ به نقاط مختلف كشور مسافرت و فعالیت سیاسی خویش را آغاز كرد؛ به صورتی كه محرم سال 1384 هجری قمری در عباس آباد مازندران به علت سخنرانی ضد رژیم شاه تحت تعقیب ساواك قرار گرفت. بعد از تبعید حضرت امام خمینی(ره) به نجف، فردوسی پور هم در سال 46 به صورت مخفیانه به همراه خانواده خود از ایران خارج شد و به عراق رفت. در این مدت در محضر امام خمینی(ره) درس خارج و مكاسب، در محضر آیت الله العظمی خویی(ره) درس خارج اصول به مدت سه سال و در محضر آیت الله وحید خراسانی از درس اصول به مدت چهار سال بهره برد.
وی مدت 11 سال در عراق در خدمت و محضر امام راحل بود و ایشان را همراهی كرد. در نجف اشرف برای انجام فعالیت ها، تشكل نظامی بعنوان روحانیون مبارز خارج از كشور، بوجود آمد و به منظور تنظیم و ترتیب و ارتباط منسجم با رهبر كبیر انقلاب و مبارزان داخل و خارج ایران، سه نفر بعنوان هسته مركزی با اكثریت آرا انتخاب شدند.
حجت الاسلام و المسلمین شیخ محمدرضا ناصری امام جمعه شهركرد، حجت الاسلام و المسلمین سیدعلی اكبر محتشمی و حجت الاسلام والمسلمین شیخ اسماعیل فردوسی پور.آن مرحوم عضو مركزی دفتر امام راحل در نجف اشرف بود و پس از صلح ایران و عراق در كنفرانس الجزایر و امضای قرارداد بلافاصله استاندار نجف فردوسی پور را كه رابط امام راحل بود احضار كرد و اظهار داشت: گرچه به انقلاب شما علاقه مندیم ولی بعد از انعقاد قرارداد نمی توانیم به شما اجازه فعالیت های سیاسی بدهیم و تهدید كرد اگر از این به بعد ضد ایران یك خط چاپ و منتشر كنید انگشتتان را قطع می كنم. از آن تاریخ به پس از همه فعالیت های دفتر امام راحل جلوگیری شد، حتی چاپ توضیح المسائل امام راحل متوقف گردید و كم كم محدودیت ها به شخص امام رسید بطوری كه بیت حضرت امام محاصر شد. این وضعیت تا 15 روز ادامه داشت و در شروع به بهانه حفاظت و حراست به صورت مراقبت تا هجرت امام در یازدهم مهر ماه 1357 ادامه داشت. بعد از فشار دولت بعثی عراق بر حضرت امام (ره) و تصمیم ایشان در خصوص ترك عراق و عزیمت به كویت بود و چون فردوسی پور در كویت دوستانی داشت از سوی امام راحل مامور تهیه گذرنامه شد.
هجرت امام راحل از عراق به كویت از نجف اشرف به طور بسیار سازمان یافته و اطلاعاتی توسط ماموران امنیتی عراق انجام شد و فردوسی پور پیش از ورود امام به كویت رفت تا زمینه استقبال امام را فراهم آورد اما دولت كویت با اقامت امام در آن كشور موافقت نكرد و امام تصمیم گرفت این دفعه عازم فرانسه شوند.
حجت الاسلام فردوسی پور در خاطراتش آورده است: پس از مشكلاتی كه در سفر به كویت پیش آمد قرار شد به فرانسه برویم و من در این مدت مشغول تهیه اعلامیه ای برای مردم ایران بودم كه چگونگی وضعیت امام را تشریح كنم. در سفر به فرانسه ما پنج نفر بودیم سه نفر هم مسافر بودند و ما فكر می كردیم این 3 نفر مسافر عادی هستند اما در یك امتحان متوجه شدیم این 3 نفر مامور هستند.
وی در پاریس رئیس دفتر امام راحل و عضو مركزی 3 نفر روحانیون هسته مركزی تشكیلات روحانیون مبارز خارج از كشور بود و در ادامه می نویسد: شب های اول ورود به پاریس با كمك دیگر دوستان انقلابی با مخابرات ایران ارتباط برقرار كردیم و پیام های اما را مخابره می كردیم و بعضی از پیام ها به صورت نوار ضبط می شد و در فرصتی دیگر توسط افرادی مطمئن به ایران فرستاده می شد.
فردوسی پور در تمام مدت اقامت امام در دهكده نوفل لوشاتوی پاریس در خدمت ایشان بود و بعد از تصمیم امام در خصوص مراجعت به كشور، او هم در معیت امام به كشور بازگشت و به خیل عظیم مردم انقلابی ایران پیوست. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فردوسی پور مدتی مسئولیت دفتر امام را در تهران عهده دار بود و مدتی هم عضو دفتر امام در قم و تهران بود و بعد از مدتی در هشت مهر 1358 به فرمان امام (ره) بعنوان قاضی شرع در دادگاه های انقلاب خراسان مشهد منصوب گردید.
این عالم بزرگوار بیشتر دوران حیات خویش را به خدمت اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران گذراند. مرحوم فردوسی پور از اعضای مركزی حزب جمهوری اسلامی و دوستان مورد وثوق آیت الله شهید محمد بهشتی بود كه در انفجار دفتر این حزب به شدت مجروح شد و بنابراین از او بعنوان شهید زنده انقلاب نام برده می گردد.
حجت الاسلام و المسلمین اسماعیل فردوسی پور در دوران انقلاب و حیات خود دارای مسئولیت های خطیری همچون عضویت در هسته مركزی تشكیلات روحانیون مبارز خارج از كشور، از بنیانگذاران بنیاد فرهنگی هفتم تیر، سه دوره نمایندگی مردم در مجلس خبرگان رهبری، سه دوره نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی، ریاست دیوان عدالت اداری ایران، مشاور عالی رئیس قوه قضاییه كشور، عضو شورای سیاست گذاری ائمه جمعه سراسر كشور و دادستان دادگاه عالی قضات بود.
آن مرحوم بعد از زلزله ویرانگر طبس كه آن شهر را با خاك یكسان كرد؛ از سوی مجلس شورای اسلامی مسئول بازرسی از روند بازسازی شهر طبس شد كه گزارش وی به مجلس منجر به استیضاح وزیر مسكن و شهرسازی و عدم رای اعتماد مجلس شد.
حجت الاسلام فردوسی پور بعد از تحمل 25 سال درد و رنج ناشی از جراحات انفجار مهیب و دلخراش دفتر مركزی حزب جمهوری اسلامی كه منجر به شهادت آیت الله دكتر بهشتی و یاران انقلاب شد، چهارشنبه 25 بهمن ماه 1385 دارفانی را وداع گفت.
پیكر زنده یاد فردوسی پور بعد از تشییع در تهران كه با حضور برخی شخصیت ها و مسئولان طراز اول مملكتی از دانشگاه تهران آغاز شد، به مشهد انتقال یافت و با حضور گسترده مردم و مسئولان استان خراسان بزرگ در مشهد هم تشییع و پس از آن برای خاكسپاری به شهرستان فردوس منتقل شد.
آیین تشییع و خاكسپاری پیكر حجت الاسلام فردوسی پور روز یكشنبه 29 بهمن ماه 1385 در شهر فردوس خراسان جنوبی برگزار گردید.
7559*3028
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب